Het woord kabouter (ook wel klabber, klabouter, of kaboutermanneke) is etymologisch verwant aan de Duitse Kobold, de Engelse Goblin en de Franse Gobelin. In de 14e eeuw worden de ‘Coubouten’ al genoemd als boze geest. ‘Nachtridders heten si, Ende sijn duvele, ic segdi, Coubouten, alven, nickers, maaren..’ Het kob gedeelte zou huis betekenen en -out of -bout komt …

Het bekendste sprookje over kabouters is ‘die Wichtelmänner’ (1) oftewel ‘de kaboutertjes’ uit de sprookjes van Grimm.  In net andere bewoordingen wordt dit zelfde sprookje ook verteld over de Nederlandse alvermannetjes en kabouters, de Engelse pixies en Schotse brownies. Hieronder geef ik een esoterische uitleg van dit sprookje. (2) In het sprookje heeft een arme …

In de klassiek Romeinse tijd zocht men zijn bescherming en voorspoed niet alleen bij de grote goden, maar ook bij de huisgoden. Deze werden vereerd en als beeldjes bewaard bij de haard. Hier werden ook kleine offers aan gebracht. Vaak hadden ze een fallisch uiterlijk. De Romeinen noemden ze Laren en Penaten, de oude Angelsaksische …

Priapus en de kabouter Van de (tuin)kabouter wordt beweerd dat hij een verre nazaat is van de groot geschapen god Priapus. Priapus is de Romeinse tuingod, die vooral de moestuinen van de kleine lieden beschermde – soms letterlijk door als vogelverschrikker te fungeren – en zo voor een goede opbrengst zorgde. Hij heeft inderdaad een …